“Ik zal er rekening mee moeten houden dat ik voor de rest van mijn leven met een bepaalde kwetsbaarheid te maken zal hebben”.
Nu mijn behandeling klaar is betekend het niet dat alles definitief veranderd is. Ik zal nog steeds hard moeten blijven werken om niet terug te vallen in oude patronen. Mijn Terugval preventieplan ook wel genoemd TPP heb ik eindelijk na alle hectiek thuis af kunnen ronden. Op de hectiek kom ik zo terug eerst even wat meer over mijn TPP. Dit plan zal moeten voorkomen dat ik weer een depressie krijg. Ik ben nog steeds kwetsbaar en mijn vertrouwen in mijn eigen kunnen is nog steeds aan het groeien. Maar ik heb geaccepteerd dat ik nooit meer de oude ik zal worden, wel ben ik ervan overtuigd dat ik een betere ik zal worden
Wat staat er allemaal in mijn TPP? In mijn TPP staan al mijn geleerde kennis en vaardigheden. Hierin staat beschreven wat mijn risicofactoren ook wel genoemd triggers zijn. De signalen waaraan ik kan merken dat het niet goed met mij gaat. Maar ook de signalen die mijn naasten waarnemen. Er staat beschreven wat mijn valkuilen zijn als het minder goed gaat maar ook met wie ik dan contact op kan nemen. Ook heb ik een x aantal brieven geschreven waarbij ik mijn naasten vraag om mee te bewaken aan dat ik blijf werken aan wat ik er in de brief beschreven staat.
"Mijn Terugval preventieplan ook wel genoemd TPP heb ik eindelijk na alle hectiek thuis af kunnen ronden".
Wat hebben wij thuis weer gekke weken gekend! Mijn hubster werd eindelijk na 5 weken ellende geopereerd en wat was het fijn dat hij niet meer lag te kermen en te huilen van de pijn. We konden allemaal weer gewoon normaal slapen en er viel een grote last van onze schouders. Totdat wij ineens mijn zoon steeds meer teruggetrokkener zagen worden. Hij had een kort lontje, moest voortduren huilen om alles en klaagde constant om vermoeidheid. En die vermoeidheid vond ik niet zo gek! Elke avond, elke nacht hield deze jongen de wacht bij zijn vader. Hij was niet van zijde te wijken en sliep bij hem in dezelfde kamer.
Wij stuurden mijn zoon ’s avonds eerder naar bed in de hoop dat het met voldoende rust wel goed zou komen. Maar het werd juist alleen maar erger. Hij werd nog moeier en hij klaagde over dat alles zo zwaar voelde, zijn benen voelden zwaar, zijn armen voelden zwaar en hij werd ook steeds witter in zijn gezicht. Tijdens het lopen begon zijn been te trekken en wij besloten toch even langs de huisarts te gaan. Hij moest bloed prikken en uit de uitslag kwam naar voren dat zijn vitamine D iets aan de lage kant was. We hadden hiervoor tabletten gehaald en dachten dat we de oorzaak hadden gevonden.
Echter begon hij steeds meer pijn te krijgen in zijn benen en zijn linkerbeen begon te slepen. De druppel die de emmer deed overlopen was dat hij geen balans meer kon houden en geen eens meer zelf een glas vast kon houden. We belden de huisarts en die kwam langs, na verschillende onderzoekjes wist zij ook nog niet zo goed wat ze met hem aan moest. Omdat mijn zoon al bij de fysio loopt en onder behandeling van een kinderarts staat zou zij met hun overleggen. Binnen een uur werden wij gebeld dat mijn zoon bij de kinderarts mocht komen. Een aantal onderzoeken/-testjes verder werd hij voor de zekerheid opgenomen. Ook de artsen konden het nog niet goed plaatsen en wilde toch nog wat onderzoeken doen.
Heel even kreeg ik een angstig gevoel. Tuurlijk wil ik niet aan het ernstige denken maar dat hij geen balans kon houden en zo last had van zijn spieren en het slepen van zijn been kon ik niet negeren. Iedereen thuis moest thuis even omschakelen. We vallen van het één in het ander en ook mijn twee andere kinderen hebben het nu wel even helemaal gehad. Met mijn TPP in mijn achterhoofd probeerde ik zo relaxed mogelijk te blijven. Zolang er geen duidelijkheid was moest ik mezelf ook niet gek maken. Ik kreeg berichten en telefoontjes uit verschillende hoeken. Mensen die even checkten hoe ik er in stond en of ik het allemaal trok. Een bevestiging dat mijn angst als moeder niet gek was en dat ik er een beetje paniek van kreeg was heel fijn. Dit duidde echt niet meteen op een terugval of het niet onder controle kunnen houden van mijn gevoelens.
Gelukkig was er binnen een dag duidelijk wat mijn zoon heeft. Hij heeft een functionele neurologische stoornis. Een Functionele Neurologische Stoornis is een storing van het zenuwstelsel, het zenuwstelsel functioneert maar ontvangt de signalen van het lichaam niet goed en zend ze niet juist. Dat verklaarde duidelijk zijn klachten van vermoeidheid, spierzwakte, pijn en dat deze klachten erger werden bij lichamelijke inspanning. En hoe komt hij hieraan? De arts denk dat de spanning en de opgekropte emoties van de afgelopen weken de druppel waren. Het is voor ons gezin het afgelopen jaar al heel intens geweest en dan hebben we ook nog te maken met de lockdown waar de kinderen ook erg beperkt worden in hun vrijheid. Het is duidelijk de rek is er voor deze jongen uit !
Inmiddels is hij gestart met fysiotherapie en gaat het elke dag iets beter. Aanstaande maandag gaat hij weer proberen om op school zijn lessen te vervolgen zover het kan en zal hij ook op school met iemand in gesprek gaan. Wij doen er alles aan om dit mannetje weer lekker in zijn velletje te krijgen. En voor de twee andere kinderen ook weer rust in de tent te krijgen. Door alles wat er thuis heeft afgespeeld en een man die nog aan het bijkomen was van een operatie heb ik minder kunnen schrijven dan ik wilde. Ik heb de maand maart ook bewust gekozen om maar 1x per week een blog uit te brengen. Ik merkte dat de thuissituatie toch meer energie van me vroeg en ik me aandacht tijdens het schrijven moeilijk erbij kon houden. Maar ik geef niet op ! Ik wil nog zoveel meer hieruit halen en feedback is altijd welkom.
Vanaf april kunnen jullie gewoon weer twee keer per week een blog verwachten op woensdag en zondag. Er komt een Q en A met de gestelde vragen van de lezers, een persoonlijke update hoe ik mijn weken nu ervaar zonder therapie, waarom ik ben begonnen met bloggen en wat het voor mij betekend, gaan we het hebben over hobby’s en waarom het goed is om deze te hebben maar ook zal ik het gaan hebben over mijn dromen en doelen en welke stappen ik ga ondernemen om deze te behalen. En niet te vergeten mentale gezondheid !
Mocht jij nog een onderwerp in gedachten hebben waar je graag meer over wil weten-/lezen laat mij dit dan weten.
Een lieve groet,
Cherry ❤️
dagen
uren minuten seconden
tot
de Q&A online komt