Gemotiveerd om het oude los te laten en mij te focussen op het nieuwe. Ik weet wat ik wil en ik weet wat ik niet wil. Maar mijn binnenwereld matched nog niet helemaal met mijn buitenwereld. En dat brengt de afgelopen drie weken wel wat frustraties met zich mee. Het voelt alsof ik heen en weer geslingerd wordt.
Wanneer ik kijk in de spiegel zie ik Cherry, maar het is niet meer dezelfde Cherry van een aantal maanden geleden. Ja aan de buitenkant misschien maar niet van binnen. Van binnen ben ik bezig met een hele grote verandering en als ik diep in mijn ogen kijk dan zie ik dit ook!
Ik ben gelukkig, ik ben gelukkig met de stappen die ik heb ondernomen, ik ben gelukkig dat ik op de juiste weg ben. Het is heel duidelijk wat voor soort leven ik wil en wat mijn verlangens zijn. Maar ik voel dat ik nog niet helemaal ben waar ik wil zijn. En dat brengt wat frustraties met zich mee. Ik heb het gevoel vast te lopen. Het lukt mij niet om mijn creativiteit te uiten en ik merk dat ik hier wat onrustig van wordt.
Ik merk dat ik mensen voor mijn eigen veiligheid op afstand heb gehouden. Mensen waarbij ik NU heb gemerkt dat als ik niets van mij laat horen dat ik ook zeker niets van hun hoor. Voorheen kon ik mij hier heel druk om maken, ik voelde me een slecht persoon, te druk met mijzelf, te egoïstisch maar nu doe ik dat niet meer. De energie die ik daarin stak door te denken wat ik dacht kan ik nu veel beter gebruiken door goed te luisteren naar wat mijn eigen behoeftes zijn. Er zijn mensen die mijn fase zullen begrijpen en er zijn mensen die dat niet kunnen begrijpen zo simpel is het. En dat is allemaal oké, ik ben gewoon een ander pad ingeslagen. Ik besef dat ik aan het veranderen ben en dat niet iedereen binnen deze verandering past.
Ik leer mijzelf te bewegen in die nieuwe richting en alles wat ik de afgelopen periode heb meegemaakt is hiervoor een goede leerschool geweest. En nu sta ik gewoon even te wachten, te wachten tot mijn potentie zich verder kan uiten. Ik ben niet meer aan het overleven maar ik ben aan het leven voor het leven.
In deze fase ben ik ook af en toe bang dat oude patronen zich weer komen aankondigen. Een angst die eigenlijk heel normaal is, een angst die er mag zijn alleen aan mij de taak om deze angst het roer niet over te laten nemen. En dat is zeker ook niet mijn bedoeling want ik heb nog steeds vertrouwen in het proces en besef ik me heel goed dat dit een fase is die bij mijn transformatie hoort. Ik leer mijzelf nu aan dat ik niet meer zal nemen, maar ook zeker niet meer zal geven dan nodig is. Alles om in balans te blijven. Ik omarm deze transformatie met alle onzekerheid van dien.
Want alleen door mijzelf hieraan over te geven kan ik komen waar ik wil zijn.