Cherry als moeder
Cherry als moeder, dat is moeder zijn met lagen.
Ze werd jong moeder. Ze groeide op terwijl ze zelf opvoedde.
Ze bracht kinderen groot terwijl haar hart zelf nog littekens droeg.
Ze leerde haar kinderen grenzen, terwijl ze die voor zichzelf opnieuw moest ontdekken.
En dit jaar nog leerde ze opnieuw: zelfs als je zelf wankelt, geef je je kinderen een voorbeeld, door te laten zien dat opgeven geen optie is.
Toen liefdesverdriet haar onverwachts raakte, terwijl ze al midden in herstel zat, liet ze haar kinderen juist zien hoe je daarmee omgaat: door het te voelen, het te verwerken, en vervolgens met opgeheven hoofd weer vooruit te gaan.
Mijn gezin
Ik ben mama van drie prachtige kinderen:
- Een dochter van 19 jaar → krachtig, eigenwijs, en tegelijkertijd mijn spiegel. Zij leert me dat het oké is om je plek op te eisen, ook als anderen dat spannend vinden.
- Een zoon van 16 jaar → gevoelig én stoer, een kind dat me laat zien hoe belangrijk échte verbinding is, en hoe waardevol het is om achter je grenzen te durven staan.
- Een zoon van 10 jaar → vol liefde, knuffels en eindeloze energie. Hij herinnert me eraan hoe belangrijk het is om het leven te blijven vieren, óók op dagen waarop het zwaar voelt.
Twee van mijn kinderen hebben een chronische aandoening.
Dat maakt ons gezinsleven intens, gelaagd, en soms loodzwaar, maar ook rijker en dieper dan ik ooit had kunnen bedenken.
Elk kind van mij heeft eigenschappen waar ik als moeder nog steeds van kan leren.
Eigenschappen die ik soms zelf nog mis, maar die zij me spiegelend laten zien.
In ons gezin beleven we dingen vaak intenser. Als we iets voelen, dan voelen we het écht. Als we iets ervaren, dan komt het binnen met lagen, met diepte.
En juist daardoor word ik als moeder steeds opnieuw uitgenodigd:
om te groeien, om te vertragen, om te leren, om zachter te worden.
Moeder zijn in het leven van nu
Moeder zijn in mijn leven betekent méér dan zorgen.
Het betekent voorleven hoe je veerkracht vindt, hoe je jezelf mag toestaan om te voelen, en hoe je na elke storm toch weer je gezicht naar het licht draait.
Ik heb moeten leren dat ik er voor mijn kinderen mag zijn óók als ik zelf wankel.
Dat kwetsbaarheid geen zwakte is, maar juist een krachtig voorbeeld.
Toen ziekte mij stilzette, veranderde mijn moederschap.
Van alles dragen voor iedereen, naar ook om hulp durven vragen.
Van continu vooruit rennen, naar durven stilstaan bij wat er nú is.
Toen liefdesverdriet me onverwacht raakte, terwijl ik al midden in herstel zat, heb ik mijn kinderen laten zien wat ik ze altijd wil meegeven:
❥ Je mag voelen. Je mag struikelen. Je mag rauw zijn.
❥ Maar het is juist krachtig om daarna je hoofd op te heffen, je hart open te houden en opnieuw je eigen pad te kiezen.
Moeder zijn betekent in mijn leven:
❥Zorgen met een open hart, ook op moeilijke dagen
❥Aan mijn kinderen voorleven hoe je steeds opnieuw opstaat
❥Imperfect durven zijn, en daar open over praten
❥Steun zijn voor kinderen die hun eigen gevechten voeren
❥Ruimte geven voor emoties
❥Laten zien dat je je leven voluit mag leven, óók met ziekte of pijn
❥Blijven leren, ook als moeder
Ik ben moeder. In het licht, in het donker.
In dagen waarop ik me sterk voel, en in dagen waarop ik me opnieuw bij elkaar raap.
Mijn kinderen hebben me gemaakt tot wie ik ben. En ik hoop dat ik hen heb geleerd dat hun waarde niet afhankelijk is van hun prestaties, maar dat ze genoeg zijn, precies zoals ze zijn.
“Ik wil mijn kinderen meegeven: zit ermee, verwerk het, herpak jezelf en haal alles uit het leven.
Ziekte, pijn of verdriet hoeven je niet te breken. Ze mogen je vormen.
En juist daar, in die lagen, ligt je kracht.”
Voor moeders die zichzelf soms verliezen.
Voor ouders die hun eigen reis bewandelen terwijl ze opvoeden.
Hier vind je herkenning, inspiratie, zachtheid én kracht.
Niet perfect. Wel echt.
Niet zonder scheuren. Maar mét karakter.