
En toen was ik zwanger, het begin van mijn moederschap journey was begonnen. De eerste van mijn vriendinnen die een kind kreeg. Dat kan een zegen zijn, maar aan de andere kant zijn er genoeg momenten geweest dat het ontzettend isolerend kon voelen. Hechte vriendschappen waar ineens geen toekomst meer in zat of vriendschappen waarvan de band niet meer zo sterk was. Moederschap was niet de enige uitdaging die ik aanging maar ook het onderhouden van vriendschappen.
Ik moet zeggen dat ik gezegend ben met een aantal vriendinnen die nog steeds niet van mijn zijde zijn geweken. Ja een paar vriendschappen zijn gesneuveld tijdens mijn journey als mama, hoe jammer ik dat ook vond en nog steeds vind, maar die vriendinnen pasten niet meer in mijn leven en ik niet meer in die van hun. Wel ben ik heel blij met de vriendinnen die ik nu heb. De non- moeder vriendinnen en de vriendinnen die wel moeders zijn. Mijn vriendinnen tribe is mooi in balans. Sommige vriendinnen zijn er echt al jaren en sommige vriendinnen zijn er pas, maar een ieder heb ik lief.
Mensen komen en mensen gaan.
Gelukkig zijn mijn kinderen al ouder en gaat het onderhouden van mijn vriendschappen mij nu een stuk gemakkelijker af. Maar ik weet nog heel goed dat mijn kinderen jonger waren, hoe lastig ik het vond om tijd vrij te maken voor mijn vriendinnen, mede omdat de meerderheid van mijn vriendinnen toen nog kind loos waren. Ik kon mijn vriendinnen dagen, weken of maanden ghosten. Hun waren kind loos en genoten van hun leven op andere manier dan dat ik dat deed. Hun konden de bloemetjes buiten zetten en mijn leven bestond uit het vertalen van mijn kinds gebrabbel, flesjes maken, het dansen met mijn dochter op k3, een zoon met hevige obstipatie, slapeloze nachten, heel veel prikjes en spuiten en ga zo maar door. En ik deed het allemaal met liefde hoor maar er waren echt wel dagen dat ik mijn vriendinnen miste. En omdat ik absoluut niet die moeder vriendin wilde zijn die alleen maar over haar kinderen sprak, wachtte ik af totdat 1 van mijn vriendinnen contact zocht met mij.
Hierdoor voelde ik mij vaak alleen, geïsoleerd en had ik echt het gevoel dat de enige sociale contacten die ik had alleen nog maar uit mijn kinderen en geliefde bestond. Ik wilde gewoon lekker kletsen met mijn meiden, praten over de ups en downs van het leven, verhalen delen maar nog belangrijker om ook gewoon even goed te lachen.
yes, met de jaren heb ik geleerd dat je door tijd vrij te maken voor vriendinnen je in je eigen gezondheid investeert.